Fraszki, dodajcie mym lirykom smaku. Przykryjcie, jeślim nie
ustrzegł się braku. Bądźcie mi lekkie jak na piwie piana, Chętnie
przez tęgich piwoszów spijana. A jeśli piana kogoś uszczęśliwię.
Niech smaku dojdzie tez i w samym piwie.
Myślę, żeś perłą wśród kobiet. Myślę, więc jestem przy tobie.
Codziennie trudzę się i mozolę, myśląc o szczęściu przyszłych
pokoleń. No a poza tym marzę nieskromnie, byście już dzisiaj myśleli
o mnie.
Piękną dziewczynę spotkałem we śnie. Od tego czasu spać chodzę
wcześniej.
Ten, kto ma szczęście w grze, w miłości, raczej nie. A co
będzie, pytam się, kiedy miłość wejdzie w grę?
Któż zgrabnych dziewcząt za to nie kocha, że, kryją skarby w
pięknych pończochach?
Myśląc o pani, cierpię na bezsenność, więc może pani zechce
cierpieć ze mną?
Nic tutaj dodać, nic tutaj ująć, nie taki diabeł straszny jak go
malują. Ale się strzeżcie, urocze panie, diabła pięknego jak
malowanie.
Noszenie rogów nam nie uwłacza. Tak, zwykł pocieszać baran rogacza.
Bez przerwy problem dręczy mnie ten tu. Dlaczego w mej ojczyźnie
plącze się bez liku, tak zwanych pracujących inteligentów,
inteligentnych brak zaś pracowników.
Kto śpi, nie grzeszy, więc miła osobo, nie będzie grzechem, gdy
prześpię się z tobą.